niedziela, 29 września 2019

Zintegruj sensorycznie swoje dziecko ;) - czyli kilka ćwiczeń stymulujących rozwój


Znalezione obrazy dla zapytania integracja sensoryczna
źródło grafiki: https://cmkamionki.pl/integracja-sensoryczna/




Katarzyna Zwolska-Płusa



Ćwiczenia stymulujące rozwój dziecka dla dziecka do lat 3 oraz dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym





Prezentację ćwiczeń stymulujących podzieliłam ze względu na układy, które dane ćwiczenia dotyczą. Jako „stymulujące” rozumiem usprawniające. Ćwiczenia dla dzieci do lat trzech mogą być oczywiście z powodzeniem wykonywane przez dzieci starsze.




I
Ćwiczenia stymulujące rozwój dziecka do lat 3


1. Układ dotykowy


Zmysł dotyku jest pierwszym, który rozwija się w łonie matki, dlatego jego rola w procesie rozwojowym jest kluczowa.
Usprawnienie układu dotykowego można osiągnąć za pomocą prostych ćwiczeń takich jak:
  • dotykanie dłoni i przedramion dziecka materiałami o różnej fakturze,
  • wkładanie przez dziecko rąk i nóg do kosza wypełnionego piłeczkami,
  • szukanie drobnych, ukrytych przedmiotów w koszu pełnym piłeczek/kasztanów/fasoli/woreczków etc.,
  • delikatne szczypanie, drapania, opukiwanie skóry dziecka,
  • stymulacja termiczna skóry dziecka,
  • smarowanie skóry pianką do golenia,
  • kreślenia na plecach siedzącego dziecka znaków, figur,
  • robienie kul z papieru o różnej fakturze i rzucanie do celu.
  • toczenie piłeczek sensorycznych stopami,
  • wałkowanie dłoni i stóp dziecka wałkiem do ciasta, malowanie (na niby) dłoni i stóp,
  • zawijanie dziecka w folię bąbelkową, koc polarowy, kołderkę sensoryczną,
  • chodzenie po dywanikach fakturowych,
  • przesuwanie dużego kosza wypełnionego klockami lub innymi zabawkami,
  • dotykanie poszczególnymi palcami różnych materiałów,
2. Praksja
Dysprkasja to problemy z motorycznym planowaniem (planowaniem ruchu). Ćwiczenia usprawniające i strategie terapeutyczne to między innymi:
  • odpowiednia pozycja przy stole,
  • ćwiczenia na przekraczanie linii środkowej ciała (na przykład chwytanie prawego ucha lewą ręką, sięganie prawą ręką do klocka położonego po lewej stronie dziecka etc.),
  • zabawy imitujące typu „Ojciec Wirgiliusz”,
  • ćwiczenia na dysku sensorycznym (na przykład sadzanie na nim dziecka – balansowanie na siedząco, skakanie po dysku).


3. Układ przedsionkowo-proprioceptywny
  • skoki obunóż w miejscu – do przodu, do tyłu i na boki,
  • przeskakiwanie z nogi na nogę,
  • kołysanie się: na stojąco, w pozycji czworaczej, na klęczkach, w siadzie skrzyżnym, na boki, do przodu i do tyłu,
  • wahadłowe ruchy głową,
  • toczenie się po materacu w różnych kierunkach,
  • skoki żabki i pajacyka,
  • korzystanie z zabawek do ściskania,
  • naśladowanie chodu zwierząt (chód kraba, niedźwiedzia etc.),
  • podskakiwanie na minitrampolinie.




4. Słuch
  • zabawy ortofoniczne (naśladowanie głosów zwierząt),
  • różnicowanie dźwięków (głośnych, cichych, szybkich, wolnych)
  • naśladowanie dźwięków wydawanych przez dzwony (bim-bam-bom, dzyń-dzyń), bębenek, trąbkę, harfę, talerze, duży zegar, zegarek, minutnik, kapanie wody, jadącego konika, granie na gitarze, echo, nawoływanie, okrzyki radości,
  • imitowanie śmiechu dziewczynki, chłopca, babci, kasłania,
  • klaskanie w rytm muzyki.


5. Wzrok
  • sortowanie przedmiotów (zabawa sorterem),
  • kartkowanie książek z grubymi stronami,
  • wykorzystywanie palca dziecka jako wskaźnika do pokazywania rzeczy na obrazkach,
  • wkładanie mniejszych pojemników w większe,
  • układanie dużych drewnianych puzzli,
  • układanie w jednej linii sekwencji klocków i samochodzików,
  • układanie wieży z klocków,
  • ćwiczenia z przestrzenną ósemką,




6. Węch
  • określenie preferencji zapachowych dziecka,
  • szukanie ukrytego zapachu (jeden z kilku woreczków nasączony jest określonym zapachem),
  • kojarzenie bez udziału wzroku zapachów z kuchni, łazienki,
  • kąpiele armaterapeutyczne.


7. Smak
  • picie przez rurkę kilku różnych soków, potem pokazanie na obrazku właściwego owocu,
  • degustowanie kawałków sezonowych owoców i warzyw, identyfikowanie ich smaku z całymi postaciami tych owoców i warzyw,
  • smakowanie rożnych próbek jedzenia.


II
Ćwiczenia stymulujące rozwój dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym


1. Układ dotykowy
Usprawnienie układu dotykowego można osiągnąć za pomocą prostych ćwiczeń takich jak:
  • wyklejanie z plasteliny leżącej ósemki,
  • odtwarzanie przez dziecko wzorów i liter kreślonych przez terapeutę na wierzchu jego dłoni i na przedramieniu (bez kontroli wzroku); dziecko odtwarza wzór palcem na swoim ciele, a następnie rysuje na papierze,
  • rysowanie figur, liter na tackach wypełnionych materiałem o różnej strukturze (piaskiem, kaszą, mąką etc.),
  • domina dotykowe – dobieranie w pary figur o tej samej fakturze (bez kontroli wzroku),
  • rysowanie kredą figur geometrycznych i innych prostych wzorów na terakocie bądź tabliczce i ścieranie ich całą dłonią, samymi palcami, łokciem.
2. Praksja
  • ruchy sekwencyjne (wyliczanki, gra w klasy, wyklaskiwanie rytmu, gra w łapki),
  • ćwiczenia na dysku sensorycznym (na przykład balansowanie na jednej nodze na dysku, przysiady na dysku, wypad bokiem - stojąc jedną nogą (lekko zgiętą w kolanie) na dysku sensorycznym, drugą nogą opieramy się na piłce; nogą na piłce staramy się odsunąć piłkę na bok, a następnie przyciągnąć ją do siebie z powrotem),
  • budowanie i pokonywanie torów przeszkód.


3. Układ przedsionkowo-proprioceptywny
  • ustawianie ławek i krzeseł w klasie,
  • podnoszenie pojemników (na przykład z książkami),
  • wspinanie się po sprzętach na placu zabaw,
  • wbieganie z zbieganie ze schodów,
  • skłony, skręty i kręcenie głową,
  • cwał w różnych kierunkach z kijkiem między nogami (jazda na koniku),
  • chodzenie po bieżni w zmiennym tempie,
  • skakanie na trampolinie lub dmuchanym materacu połączone z wrzucaniem piłek różnej wielkości i o różnej fakturze do wiszącego kosza,
  • zabawy w przepychanie się i siłowanie,
  • przenoszenie woreczków gimnastycznych w kreślone miejsce palcami stóp lub na podbiciu stopy,
  • odbijanie balonika w nietypowy sposób: pięściami, głową, łokciem,
  • przeciąganie liny
  • przy niepewności grawitacyjnej:
    - huśtanie na nisko zawieszonych huśtawkach
    - jazda na brzuchu na deskorolce
    - bujanie w fotelu bujanym etc.


4. Słuch
  • odtwarzanie w tej samej kolejności dzięków zagranych na kilku instrumentach,
  • wysłuchiwanie i odtwarzanie prostych struktur rytmicznych,
  • układanie z klocków sekwencji rytmu i odtwarzanie go,
  • zabawy ruchowe z rytmem, na przykład podskocz, klaśnij, kucnij i ponownie podskocz,
  • śpiewanie piosenek i i ilustrowanie słów ruchem,




5. Wzrok
  • rysowanie wzrokiem lekkim, płynnym ruchem różnych figur: spiral, okręgów, krzyżyków, iksów, kwadratów, trójkątów, ósemek,
  • zabawy z szybkim mruganiem – liczenie za pomocą mrugnięć drobnych elementów lub wyrazów na stronie,
  • rysowanie synchroniczne (oburącz, wyciągniętymi na wysokości barków rękami) koła, spirali, półkola, linii równoległych,
  • rysowanie figur geometrycznych ręką niedominującą,
  • segregowanie według kolorów,
  • granie w grę ruchową Twister,
  • liczenie rzeczy, które mają ten sam kolor, na przykład w klasie, podczas jazdy samochodem etc.,
  • malowanie różnymi odcieniami jednego koloru,
  • łączenie czterech kolorów plasteliny,
  • mieszanie barw podstawowych


6. Węch
  • aromaterapia,
  • rozpoznawanie zapachu z zamkniętymi oczami,
  • rozpoznawanie po zapachu i dotyku wcześniej poznanych przypraw,
  • klasyfikowanie zapachów w kategorie.


7. Smak
  • rozpoznawanie smaków cukierków z naturalnych składników i wskazywanie owocu, z którego zostały zrobione,
  • określanie smaków: słony, słodki, gorzki, kwaśny i dobieranie odpowiedniego rysunku,
  • kończenie zdań: Czekolada jest… Sól jest… Cytryna jest…


Bibliografia
J. Koomar, C. Kranowitz, S. Szklut, L. Balzer-Martin, E. Haber, D.I. Sava, Integracja sensoryczna. Odpowiedzi na pytania zadawane przez nauczycieli, przeł. K. Bereda-Rosłek, Harmonia, Gdańsk 2013.
B. Odowska-Szlachcic, Integracja sensoryczna w autyzmie, Harmonia, Gdańsk 2018.
Terapia integracji sensorycznej, zeszyt 1 i 2, Harmonia, Gdańsk 2018.


































niedziela, 8 września 2019

Rany, jakie to trudne! Metody skutecznego uczenia się, cz. I


Uczę się. Znowu. Wybrałam studia podyplomowe, gdzie pierwsze tematy są ściśle związane z biologią. Wprawdzie zawsze byłam bardzo dobra z tego przedmiotu, ale to było lata temu!

Jak sobie pomóc w zapamiętaniu trudnych treści?

Kto mi pomoże? A raczej: co mi pomoże? NEURODYDAKTYKA! Przede wszystkim muszę pamiętać, by nie zapomnieć. W tym celu jestem zobowiązana zadbać o swój mózg. Streszczę Wam to, co napisali Joanna Smolińska i Łukasz Szychowski (TECHNIKI EFEKTYWNEGO UCZENIA SIĘ, wyd. Elimat, 2011) na temat skutecznego uczenia się. 

Jak obchodzić się z własnym mózgiem?

Dobrze. 


Mianowicie:
1. Dbać o zaopatrzenie w wodę - mózg potrzebuje dużo wody, żeby jego obwody „elektryczne” mogły prawidłowo funkcjonować.

2. Regularnie robić przerwy na „rozprostowanie kości”- mózg potrzebuje mnóstwa natlenionej krwi, żeby dobrze pracować. Tylko wstanie z krzesła uwalnia jej dodatkowe 20%.

3. Zawsze zaczynać od ogólnego obrazu sytuacji, przejrzeć materiał, który trzeba przyswoić. Mózg nieustannie próbuje tworzyć połączenia i skojarzenia, dlatego przedstawienie na wstępie ogólnego obrazu sytuacji daje mu czas na zrozumienie i zebranie wszystkiego, co wie na dany temat, nawet, jeżeli jest to mózg kogoś, kto uwielbia zajmować się szczegółami.

4. Dzielić obszerniejsze tematy na łatwo przyswajalne części. Nasz mózg łatwiej radzi sobie z wielkimi przedsięwzięciami, kiedy są podzielone na mniejsze elementy.
5. Unikać długich przemów. Mózg jest w stanie przyjąć pewną określoną liczbę nowych informacji i jeżeli mówca nie jest wyjątkowo utalentowany, słuchacze wyłączają uwagę po około 20 minutach.

6. Urozmaicać sposób podawania i przyswajania informacji. Nasze umysły się różnią. Niektóre wolą doświadczenia wzrokowe inne słuchowe, a jeszcze inne motoryczne.
7. Pamiętać o przerwach wspomagających koncentrację. Nie należy przerywać pracy, która bardzo dobrze idzie, ale w normalnych sytuacjach regularne, niewielkie przerwy co 20-30 minut pozwalają utrzymać zaangażowanie.

8. Posługiwać się humorem. Istnieją dowody na to, że kiedy się śmiejemy, mózg produkuje substancje chemiczne nazywane endorfinami, które działają odprężająco.

9. Nie budzić strachu w ludziach i nie dawać się zastraszać. Mózg pod wpływem stresu myśli wyłącznie o przetrwaniu, a funkcje myślowe wyższego rzędu są zakłócone.

10. Dbać o wystarczającą ilość snu. Chociaż zapotrzebowanie na sen jest sprawą indywidualną, wielu ludzi, żeby dobrze się wyspać, potrzebuje więcej niż siedmiu godzin. Zmęczony mózg nie jest w stanie dobrze pracować.

Co z tych rzeczy mogę robić przy dwójce wymagających dzieci, obowiązkach domowych, pasjach, pisaniu doktoratu, chodzeniu do lekarzy?

Pić wodę i nie budzić strachu. Sam mnie obudzi przed egzaminem ;)